دکتر بهمن کاظمی پژوهشگر برجسته موسیقی اقوام و ملل است. او که سالیان متمادی مطالعات زیادی در حوزه موسیقی محلی انجام داده، دل دردمندی هم از شرایط هنرمندان موسیقی نواحی دارد. موسیقی محلی که به‌واسطه مشکلات زیاد فرهنگی و سیاست گذاری های اشتباه مدیریتی آن‌طور که باید مخاطب خود را پیدا نکرده و به تعبیر بهتر از ویترین علاقه مندی های مردم دور نگاه داشته شده، دکتر کاظمی را بدین واداشته که سالهای زیادی از عمر و سرمایه‌ی شخصی‌اش را برای شناخت بهتر موسیقی محلی صرف کند. حال دکتر کاظمی، راوی داستان هنرمندانی است که نه نامشان را شنیده‌ایم و نه میدانیم که در کدام خطه این مرزوبوم زندگی می‌کنند.
دکتر کاظمی از تجربیات سفرهایش به شهرهای مختلف ایران می‌گوید و توضیح می‌دهد که موسیقی‌ای که در دل این هنرمندان نهفته است، نفت خامی است که اگر استخراج شود، دنیای موسیقی را متحول خواهد کرد. اما آنچه که دست رنج تلاش دکتر کاظمی را شاخص میکند، شناخت دقیق فرهنگ و هنر قومیت های ایرانی، فارغ از مرزهای جغرافیایی پیشتر شناخته شده و مستندسازی علمی و عمیق مشاهداتی است که پشتوانه موسیقی ایرانی بوده است.
از دکتر پرسیدیم که چرا حال موسیقی محلی ایران خوب نیست؟ چرا درک درستی از ارزش های آن نداریم و اصلاً چرا دست‌کم آنها را بیشتر نشنیده ایم؟
شرح مختصری از زندگینامه دکتر کاظمی
موسیقی آوازی را از دوران کودکی و موسیقی سازی را از دوران نوجوانی فراگرفت. خانواده پدری اش آشنا با خط و ادبیات و خانواده مادری او از شیفتگان موسیقی سنتی بودند. از این رو، وی از همان ابتدا به شنیدن آثار صوتی دوران قاجار روی آورد. در این زمینه، میرعلی مکرمی از دوستان و معاصران اقبال آذر گنجینه گرانبهایی از موسیقی قدیم و روایت متفاوتی از ردیف آوازی را در اختیار وی قرار داد که از دوران نوجوانی چراغ راهش شد.
در حوزه ادبیات فارسی از دو ادیب بزرگ خطه غرب، استاد بهزاد کرمانشاهی و استاد وفای کرمانشاهی بهره فراوان برد. افزون بر اینها، کاظمی از استادان گمنام و بنام فراوانی نیز بهره برده است و همواره خود را وامدار ایشان می داند. از آن میان می توان به حسن شیری، رحمت الله مرآتی، نعمت الله معتمدی، حشمت الله مسنن، محمود تاجبخش و ابراهیم سپهری اشاره نمود. همچنین آشنایی بیست و چند ساله با استاد حاتم عسکری فراهانی باعث گردید از تجارب ردیف و مجموعه آرشیو شخصی ایشان بهره های فراوان ببرد. در سال ۱۳۷۶ آخرین استادی که در نحوه نگرش وی به موسیقی آوازی تأثیر بسزایی گذاشت، استاد صدیف رامبد بود که با سخاوتی کم نظیر تجارب هنر مرکب و مرصع خوانی خویش را در اختیار وی نهاد. رابطه وی با این دو استاد اخیر و استاد وفای کرمانشاهی فراتر از رابطه موسیقی و شعر است، به گونه ای که کاظمی آنان را جزئی از خانواده و خویشان خود می داند.
بهمن کاظمی از سال ۱۳۷۵ به فعالیت های پژوهشی گسترده ای در زمینه موسیقی اقوام ایرانی پرداخت و حجم عظیمی از سرمایه های مادی و معنوی اش را در این راه نهاد. حاصل این پژوهش ها، بیش از ۱۰۰۰ ساعت ضبط تصویری و ۴۰۰۰۰ قطعه عکس از زندگی موسیقایی اقوام ایرانی است که در زمان حاضر معتبرترین منبع پژوهش موسیقایی کشور ایران به شمار می آید. افزون بر پژوهش در کشورهای آذربایجان، ترکمنستان و تاجیکستان، وی در سال های ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۹ فرصتی یافت تا در کشور مالزی به مطالعه و بررسی موسیقی تمدن های چین و هند نیز بپردازد.
گزیده‌ای از سوابق علمی و پژوهشی دکتر کاظمی عبارت‌اند از:
- برنده مقاله برتر سازمان یونیسف در مورد حقوق کودکان، ۱۳۷۶
- پژوهشگر نمونه سازمان صداوسیما، ۱۳۸۲
- مدرس دانشکده هنر و معماری، واحد تهران مرکز،۱۳۸۲- ۱۳۷۸
- عضو شورای پژوهش موسیقی سازمان صداوسیما، ۱۳۸۰- ۱۳۷۸
- طراح کشور هشت قومیتی ایران و نشر کتاب (هویت ملی در ترانه¬های اقوام ایرانی ) ، ۱۳۸۰
- نشر کتاب ( قانونمندی آواز ) ، ۱۳۷۵
- ارائه نوار یاران همدم در سال ۱۳۷۳ و اجرای کنسرت‌های متعدد تا پیش از سال ۱۳۷۶
- آهنگ‌سازی و خوانندگی تصانیف متعدد در حوزه موسیقی سنتی تا پیش از سال ۱۳۷۶
- نشر کتاب (موسیقی قوم تالش)، ۱۳۸۹
- نشر کتاب (موسیقی ایلام)، ۱۳۸۹
- نشر مجموعه نفیس (سلسله موی دوست، مردم‌شناسی موسیقی اقوام ایرانی)، ۱۳۸۹
[jwplayer player=”1″ mediaid=”35353″]
[jwplayer player=”1″ mediaid=”35354″]
[jwplayer player=”1″ mediaid=”35355″]
[jwplayer player=”1″ mediaid=”35356″]
[jwplayer player=”1″ mediaid=”35352″]
