کنسرت موسیقی «سیر» اثر «مسعود شعاری» و «کریستف رضاعی» به همراهی ارکستر سمفونیک تهران به رهبری «بردیا کیارس» ۲۵ بهمن ماه و در پنجمین روز جشنواره موسیقی در تالار وحدت به روی صحنه رفت.
به گزارش روابط عمومی سی ویکمین جشنواره موسیقی، این کنسرت که با استقبال خوب مخاطبان به روی صحنه رفت، در واقع اولین اجرای زنده آلبومی به نام «سیر» بود که ۱۴ سال پیش از این در همکاری شعاری و کریستف رضاعی شکل گرفته بود؛ در این اجرا قطعات «سیر» با آهنگسازی مسعود شعاری، «صلح» با آهنگسازی مسعود شعاری و تنظیم کریستف رضاعی، «حضور» با آهنگ مسعود شعاری و تنظیمی از کریستف رضاعی، «آن سوی سخن» با آهنگسازی سینا شعاری، «شور عشق» با آهنگی از مسعود شعاری و تنظیم کریستف رضاعی و اجرای قطعات تصنیف، دایره و لالایی هر سه با آهنگسازی و تنظیم کریستف رضاعی روی صحنه رفت.
قطعه اول با حضور مسعود شعاری با ساز سه تار و درشنآنند با ساز طبلا به صورت دونوازی اجرا شد. در پایان اجرای این قطعه، دو نوازنده با ادای احترام به مخاطبان صحنه را ترک کردند و پس از چند لحظه در همراهی با «سینا شعاری» که گیتار در دست داشت به روی صحنه بازگشتند؛ پس از کوک کردن سازها، شعاری پدر کار را در مایه‌ی شور آغاز کرد، بعد از ادای چند جمله توسط او، نوبت به شعاری پسر رسید تا در فضای موسیقی رمانتیک با گیتارش بنوازد. گیتار او فضا را از سه تار گرفته و در همان مسیر کار را گسترش داد. در ادامه «درشنآنند» با طبلایش بر ریتم کار افزود و سینا شعاری به توسعه فضای ایجاد شده پرداخت؛ در این بخش سه تار «مسعود شعاری» به مدد دو نوازنده آمد. لحن موسیقی ایرانی برخاسته از کار موسیقی شعاری در «اصفهان» با طبلا و گیتار همنشین شد و تجربه‌ی بکر هم‌جوشی اتفاق افتاده میان موسیقی ایرانی و غیر ایرانی در این آلبوم که بعد از ۱۴ سال هنوز هم نشان از نو بودن دارد را نمایان کرد. او با ادا کردن جملات ریز و ریزه کاریهای ساز سه تار در همراهی با طبلا و پاس کاری با گیتار جملات را یکی یکی ادا میکرد. در این بین فضای ملودیک خیالانگیز و حسی را توسعه میداد. در بخشهایی از اجرا اصفهان، شور و دیگر مایه های موسیقی ایرانی در مقام روندگی و ایجاد کننده فضای ملودیک با سه تار زیبای «شعاری» خودنمایی میکرد.
تکرارها و تاکیدهای گیتار با زخمه های خشن زوایای مختلف را برای ارائه ظرایف موسیقی که در این اجرا در حقیقت نام موسیقی تلفیقی را با خود همراه داشت هموار میکرد؛ در نهایت هر سه ساز با هم همراه شدند و با تکرار جملات به طور هم‌زمان برنامه را پایان دادند. تشویق های حاضران در سالن در این لحظه فصای تالار وحدت را پر کرده بود.
در این بخش سه نوازنده از صحنه خارج شدند و شرایط را برای ورود اعضای ارکستر سمفونیک تهران فراهم کردند. در ادامه مسعود شعاری، آرش قلیپور، سینا شعاری، نیما جوزی و درشن آنند به ترتیب با سه تار، تنبک، بربط، نی و طبلا به صحنه آمدند. بردیا کیارس به عنوان رهبر ارکستر سمفونیک تهران در این اجرا وارد صحنه شد و با ادای احترام به حاضرین رو به ارکستر کرد.
ویولنسل، پیانو و بعد از نی شروع به نواختن کردند. «نی» در این بخش ساز محوری بود و ارکستر بر اساس تنظیمی از رضاعی او را همراهی کرد. با اتمام این بخش کار نوازندگان گروه شعاری آغاز شد و ارکستر همراهی کننده همنوازی آنها بود. با اتمام این بخش تشویق حاضران در سالن تالار وحدت را پر کرد.
در بخش بعد با فرمان «کیارس» قطعه بعدی آغاز شد. حضور پر رنگ فلوت آرامش موجود در قطعه آهنگسازی شده را به خوبی ترسیم میکرد. مشخصه های آرامش و سکون در این قطعه به فراوانی حضور داشتند و آرشه های سازهای زهی این نکته را به خوبی توضیح میداد.
با پایان یافتن این قطعه دوباره نوبت به کوک کردن ساز ایرانی رسید، مردم این مرحله را با سکوت همراهی کردند تا تک‌نوازی شعاری با سه تار آغازگر بخش بعدی برنامه باشد.
ویولنسل، آلتو و بعد از آن ویلن ها با ساز شعاری پدر همراه شدند. موسیقی ارائه شده در این لحظات حتی مخاطبانی را که نمیدانستند با چه قطعه و چه نوع موسیقی مواجه هستند سر ذوق آورده بود. در این بخش ارکستر متوقف شد و سه تار و طبلا، «سیر» را ادامه دادند تا ارکستر پس از اندکی به آنها ملحق شود. نکته‌ی زیبا در این بخش ایجاد یک جمله با سه تار شعاری و تکرار و شاخ و برگ دادن به آن با ارکستر بود. این وظیفه را سازهای زهی در این اجرا به خوبی انجام دادند. سرعت و تپندگی از سرپنجه های شعاری به ارکستر منتقل میشد و ارکستر هم این ویژگی را بازنمایی میکرد. اتمام این قطعه با ساز شعاری اتفاق افتاد و مخاطبان که از شنیدن این بخش به وجود آمده بودند او را تشویق کردند. او هم ارکستر را مورد تشویق قرار داد.
در بخش بعدی با توجه به تغییر مایه کار باز هم باید سازهای ایرانی کوک میشدند. این بار آغاز کار با کلیدهای پیانو بود. از میانه راه نی و سه تار هم اضافه شدند و کار را به دست گرفتند. فلوت و سه تار بخش پایانی این قطعه را اجرا کردند. در بخش بعد تمام قطعه تنظیم شده توسط رضاعی که تصنیف نام داشت توسط ارکستر اجرا شد. باز هم نوبت به کوک ساز شعاری رسید. با آغاز کار سه تار شعاری در نقش ترسیم کننده فضا ظاهر شد و پس از اندکی ارکستر سمفونیک او را همراهی کرد. نام انتخاب شده برای این قطعه به نظر عالی بود. دایره قطعه ای بود با موسیقی به شدت ذهنی و ویژگیهای چند گانه در آن واحد. این قطعه به واقع یکی از شکوهمندترین قطعات کنسرت ۲۵ بهمن ماه در تالار وحدت بود. لالایی قطعهای خیلی کوتاه و البته زیبا و دلنشین پایان بخش این اجرا بود. در ادامه با تشویق حضار و رهبر ارکستر کریستف رضاعی هم به روی صحنه حاضر شد و در مقابل مردم ادای احترام کرد.
نظری داده نشده است