از اول شروع کنیم؛ شما جزو اولین نسل اول موسیقی ما بودیین، و اگر ۵تا خواننده وجود داشت شما هم از اونا بودین و خیلی از خواننده‌های الان با شما کارشون رو شروع کردن.
بله تولد موسیقی پاپ از سال ۷۵ بود. خشایار اعتمادی اون سال کار ( ناز انگشتای تو) رو خوند و بعد از اون من سال ۷۶ شروع کردم با خواننده ایی به نام (مهرداد افشاری) آلبوم ” دل‌سپرده ” رو کارکردیم که اون زمان شادمهر عقیلی و رضا چراغعلی در اون آلبوم حضور داشتن و سال ۷۷ منتشر شد.
تمام این افراد نسل اولی که اسم بردین به‌جز شادمهر عقیلی الان خیلی کم‌رنگ شدن. حتی خود شما. دلیل خاصی داره؟
بله. دلیلش خاصش این هست که درزمان تولد دوباره موسیقی پاپ چیزی به نام ممیزی وجود داشت و دوندگی‌های بسیاری برای انتشار یک اثر وجود داشت. اینا از یک‌جهت خسته‌کننده و از یه جهت باعث می‌شد هم ترانه‌سرا، هم آهنگساز و هم خواننده محدود بشن. متأسفانه کامپیوتر و نرم‌افزارهای موسیقی باعث شد هر چیزی که احتیاج هست با ابعاد کم تو خونه هم حتی در دسترس باشه و باکیفیت خوب اما در حقیقت اون چیزی که باید باشه نیست.
درسته، اما آیا این موضوع دلیل کم‌رنگ شدن شماست؟
ببینید وقتی عرضه از تقاضا بیشتر باشه کارهای ارزشمند لای کارهای دیگه گم میشه. انقدر آمار دانلودی به‌طور روزانه بالاست که هر چقدرم عالی بخونی گم میشه مگر اینکه طرفدارای خاص خودت رو داشته باشی. اما با همه این وجود دلیل به کم‌کار بودن آدم نمیشه نسل من متأسفانه کم‌کار شدن به چند دلیل خیلی ساده ۱ بازار رو از دست دادن چون خیلی تعصب داشتن رو ورژنی که قبلا کار می‌کردن و در حال حاضر ازلحاظ درآمدی محدود شدن و مجبور شدن به کارای دیگه رو بیارن.
شما تقریبا دهه ۷۰ موسیقی ایران هستید اما ماقبل از اون نسل ۴۰ و ۵۰ موسیقی را هم داشتیم که هنوز هم شنیده میشه. چرا؟
بله درسته به خاطر اینکه اون زمان موسیقی درست تولیدشده ولی الان خواننده‌هایی هستن که صداشون فالشی داره اما در اون زمان شاید نواختن ساز یه کمی اشکال داشته اما ذره ایی فالشی تو صدای خواننده نیست. اون زمان خواننده ایی که صداش فالش بود حق خوندن نداشت.حتی تو یه کافه جلوی ۱۰ نفر اما الان خواننده با صدای فالش جلوی ۵هزار نفر میخونه و مردم هم تشویقش میکنن چون مثلا تیپ و مدل موهاش قشنگه اما صدای درستی نداره. اینا خیلی درده. موسیقی ما خیلی به‌هم‌ریخته شده.
پس وزارت ارشاد چی؟
وزارت ارشاد عملاً نمیتونه روی موسیقی زیرزمینی نظارت داشته باشه. تمام دنیا موسیقی زیرزمینی رو دارن، بهترین موسیقی راک دنیا از زیرزمینی‌ها هستن.
اما اون طرف چیزی به اسم وزارت ارشاد وجود نداره!
اتفاقا وجود داره. اونجا وقتی می خوای ساز بزنی باید بری مجوز بگیری چون نمیزارن مردم چیز بَد بشنون. حتی موسیقی‌های خیابانی هم مجوز دارن ولی تو کشور ما انقدر این گروه‌ها زیادن وزارت ارشاد نمی تونه به همشون مجوز بده و از پسشون بربیاد. از لابه‌لای اینا شاید بشه چند تا کار خوب شنید. مثل محسن یگانه، فرزاد فرزین، محسن چاوشی و.. افرادی هستن که خوب میخونن و خوب از آب دراومدن اما به ازای اونا خواننده بد هم وجود داره که خیلی هم تعدادشون بیشتر که این مصیبته. من با یکی از دوستای قدیمیم صحبت می‌کردم ازش پرسیدم چرا کار نمی‌سازی گفت برای کی بسازم! این خیلی حرفه. یه خواننده پرقدرت مثل حامی به چشم نمیاد و امثال حامی زیاد هستن نیما مسیحا مانی رهنما کدوم کنسرت رو گذاشتن؟ و اینا همش درده. اما برعکس خواننده هایی هستن که همه ی شهرها کنسرت میزارن.
این چندنفری که اسم بردین جزو ۳/۴ باقیمونده بابک بیات هستن. بابک بیاتی که واقعا حق داره به گردن موسیقی ما . اما حالا شما میگین ما کم کار شدیم به این دلایل حتی به قیمت از دست دادن همون تعداد کم هوادارا ؟
من خودم رو به عنوان ترانه را و آهنگساز معرفی کردم و حالا هم به عنوان خواننده خودم رو معرفی کردم و فکر می کنم زمان خوبی خوندن رو شروع کردم البته بعضی وقتا فکر می کنم شاید دیر بوده. اما الان یه چیزه خیلی بدی باب شده مثلا به یه هنرمند ۳۵ ساله میگن پیشکسوت که اصلا درست نیست پیشکسوت آدم ۷۰ ساله است .سن فقط عدده اما تو گوش ما کردن پیشکسوت و استاد و اینجور حرفا که بعضیا واقعا باور میکنن.
اما ایراد از جای دیگه ست مثلا تو بعضی از جُنگ ها یه کسی به اصطلاح خالتور رو میارن با یه کیبورد و بعد شروع میکنه ملودی زدن و همه هم تشویقش میکنن. ممکنه باندبازی باشه؟
این موضوع شدیدا اذیت می کنه و یکسری های عزیزدردونه شدن. من هم می تونستم کانال بزنم و با خیلی ها ارتباط برقرار کنم اما این کارو نکردم. من هیچ وقت و به هیچ وجه از رانت استفاده نکردم حتی زمانی که تو بورس بودم. اصلا نیازی نداشتم به رانت. من حدود ۴۰۰تا کاراجرا فروختم بدون اینکه به خارج از ایران فروخته باشم. فقط با سعید شهروز حدود ۳۵تا کار داشتم یا مثلا ۱۰ تا کار با مازیار عصری و البته با بعضی از خواننده ها مثل قاسم افشار۱ کار داشتم.
چرا شما ترانه هاتون هم دیده نشد؟ بد شانسی بوده آیا؟
نه اصلا. عمر مفید ترانه سرای امروزی بیشتر از ۱۰سال نیست. من بعداز سال ۸۸ کم کار شدم. خیلی از ترانه سرا ها مثل … !!! میخوان که کار کنن اما بازاری ندارن. وقتی بعضی از ترانه سراها ترانه هاشونو دونه ایی ۳۰ تومن میفروشن یا حتی حاضرن یه پولی هم بدن تا خواننده ترانشونو بخونه پس بنابراین خیلی از ترانه سرا ها بیکار میشن.
افشین سیاهپوش یه مدتی محو شد. خودش خواست نباشه؟
نه اصلا. من ۳سال درگیر فوت مادرم بودم وتا ۲سال بعد از اون پس آمدش بود تا من بتونم قبول کنم مادرم فوت کرده خیلی برام سخت بود.
و بعد از اون ۵سال؟
بعداز اون ۵سال افشین سیاهپوش به عنوان یک خواننده دیده شد آلبوم بیرون دادم کنسرت گذاشتم و حدود ۲۵تِرک خوندم.
خواننده سِنیک با خواننده استدیو چه فرقی دارن باهم؟
خیلی باهم فرق دارن. خواننده سنیک یا همون خالتور می تونه نبض نگاه مردم رو به دست بگیره.
یعنی هرکی رو سِن میخونه خالتوره؟
نه خالتور فرق داره، نه به معنای خواننده عروسی ها. خالتور اسمش بد جا افتاده خالتور یعنی کسی که خارج از کنسرت می تونه برای مردم اجرا کنه. اما استدیو خیلی به خواننده فرصت میده تا خواننده بالاخره کوک بشه. خیلی از خواننده های مطرح دنیا فالش میخونن و یه مورد مهم اینکه هرچی خواننده تکنیکش بیشتر باشه امکان فالش بودنش بیشتره .
موسیقی افشین سیاهپوش مخاطب خاص داره یا عام؟
اوایلش دوست داشتم مخاطب خاص باشه. ولی من جوری ترانه می گم قصابی که داره مرغ پاک می کنه تا اون دکتری که داره از عمل جراحی خسته برمی گرده تو ماشینش ترانه منو گوش کنه و خوشش بیاد از کار؛ من به ساده گویی تو ترانه اعتقاد دارم ولی ساده گویی با ساده انگاری فرق داره. ساده گویی یعنی تو یه موضوع عظیمی رو با یه دایره واژگان محدود بیان کنی. اما الان مخاطب عام هم دارم چون اعتقاد دارم هنر برای مردم هست.
اما حالا شما دارین سبک های متفاوت رو امتحان می کنید و اکر تک آهنگاتون با یه سبک خاص تولید میشه. چرا؟
بله سبک های مختلف رو امتحان می کنم. می خوام همه ی سبک هارو تست کنم.
الان این جایگاهی که تو موسیقی ایران دارید راضی هستید؟
به نظر خودم اگر کم کاری نکنم می تونم بهتر از این باشم. ولی در کل تو موسیقی پاپ ما چیزی به اسم اسطوره وجود نداره. چون نمی خوایم اسطوره داشته باشیم و اسطوره سازی نمی کنیم افشین سیاهپوش ۱۰سال بخونه و ته قصه اسمی به نیکی از خودش به جا بزاره.
مرتضی پاشایی اسطوره نشد؟
اگه فوت نمی شد اسطوره می شد؟ نه! اتفاقات باعث پر رنگ شدن یا کم رنگ میشه.
موندگار شدن راز خاصی داره؟
چندتا چیز هست که وقتی درکنار هم درست قرار بگیره موندگار شدن اتفاق میوفته. ترانه ی خوب، ملودی خوب، تنظیم خوب، میکس و مسترخوب، صدای خوب، قیافه خوب و یه پخش خوب این هفت عامل هست که کنارهم تاثیرداره.
دلیل این که با افراد جدیدی توهر کدوم از کارهاتون کار می کنید چیه؟
۱دلیل داره. من اعتقاد دارم هر آهنگساز یا تنظیم کننده برای یه کاری هست و از قبل امتحانشونو پس دادن و من اصلا ریسک نمی کنم. اما به این اعتقاد دارم که باید با آهنگسازم باهم باشیم و عشق کنیم تا در نتیجه کار هم خوب در بیاد. وقتی در کنار هم باشیم یکی مثل سعید شهروز شناخته میشه.
شما ۲۰ سال هست که ترانه می نویسید؛ اما همشون باهم فرق دارن. چطوری این اتفاق افتاده؟
من با آدم های خاص زیادی ارتباط دارم افرادی که زندگی معمولی و روزمرگی ندارن و من همه ی ترانه هامو زندگی کردم و خودم رو می خونم در واقع. من چیزرو که متوجه نشم نمی نویسم. مثلا هیچ وقت راجب فوتبال نمی نویسم چون فوتبالی نیستم؛ با اینکه مثلا سفارش هم داشتم اما چون درکش نکرده بودم ننوشتم.
خب برسیم به آلبوم جدیدتون
آلبوم جدیدم آلبوم بدی نیست. حدودا ۱۷/۱۸ تا تِرک هست و افرادی از جمله رضا تاجبخش، انوش تقوی، مسعود امامی، فرید قهرمانپور، حسین سالاری مقدم، بابک مافی، امین قباد و خیلی دیگه از بهترین ها.
و اما عشق!
عشق خیلی خاصه و با علاقه فرق داره؛ من یه دوستی دارم که به ماشین علاقه داره اما این فقط علاقه اس عشق نیست. عشق خیلی خاصه حتی به این قیمت که بشکنی که حتی بعد از اون قشنگ تر رشد میکنی و بلند میشی. انسان باید عاشقی کنه. هرچی سن بالا عاشق بشی خطرناکتره. من عاشق عاشقی کردنم من عاشق خودِ عشقم.
حرف آخر، هرچه می خواهد دل تنگت بگو
من اصلا دلم تنگ نیست. هر چه بیشتر بخندید، ببخشید، دوست داشته باشید بیشتر دوسته داشته می شید بیشتر می خندید و بیشتر بخشیده می شید.
در ادامه ی این مصاحبه ی گرم نواک شما را به دیدن یک سورپرایز از افشین سیاهپوش دعوت میکند
[jwplayer player=”1″ mediaid=”6149″]
نظری داده نشده است