هرکدام از ما برای خودمان یک هنرمند موردعلاقه داریم که شاید خیلی هم معروف نباشد؛ مثلا یکی از آن خواننده‌ها یا آهنگسازانی که شاید برای پیدا کردن کارهایشان باید کلی بگردیم، و تازه برای خیلی‌ها هم ناشناخته هستند. داستان این است که رقابت در دنیای تبلیغات کار آسانی نیست، هرکسی که پول بیشتری دارد می تواند بیشتر تبلیغ کند و در نتیجه شناخته‌تر بشود. آثارش همه جا در دسترس باشد و به‌راحتی در سالن‌های بزرگ کنسرت بگذارد. اگرچه امروزه تبلیغات و بازاریابی، بخشی جدانشدنی از فعالیت‌های هنری هستند، اما آیا ارزش یک کار هنری صرفا به میزان شهرت سازنده و صاحب اثرش است؟ آیا این عادلانه است که یک موسیقیدان صرفا به واسطه نداشتن دسترسی به سرمایه کلان ناشناخته باقی بماند؟
همه کم‌وبیش می‌دانیم پاسخ دوستداران موسیقی، نوازنده‌ها و آهنگسازها به این پرسش‌ها یک «نه» محکم و قاطع است! همه ما هنرمندانی را می‌شناسیم که سخت و با انگیزه کار می‌کنند: هنرمندانی که آثارشان معرف آنها است، نه صرفا تبلیغات پرسروصدا و بی‌سروته. پرسش اینجا است که چگونه صاحبان آثاری از این دست، می‌توانند آثار خود را معرفی کنند؟ چگونه می‌توانند به امکانی مساوی با دیگران برای شنیده شدن و عرضه آثارشان دست یابند؟ ما به عنوان مخاطب و دوستداران آثار یک هنرمند خاص چه کاری از دستمان برمی‌آید؟
نواک، این امکان برابر را به همه صاحبان اثر می‌دهد. در نواک هر صاحب اثری می تواند خود و آثارش را معرفی و عرضه کند. ما هم در جایگاه مخاطب نیز می‌توانیم به هنرمندان موردعلاقه‌مان کمک کنیم. می‌توانیم پلی‌لیست‌هایی از آثار موردعلاقه‌مان که کمتر شنیده شده‌اند، درست کنیم و با دوستانمان به اشتراک بگذاریم و به معرفی آثارشان بپردازیم. هر بار شنیده شدن ِبیشتر ِآثار، یعنی حمایت معنوی و مادی بیشتر از هنرمند موردعلاقه‌مان. عالی است، نه؟ و البته حمایت یعنی کمک به هنرمند برای ادامه دادن فعالیت های هنری و خلق آثار بهتر و بیشتر. از این بهتر که نمی‌شود!
نظری داده نشده است