فرهاد آییش در نشست رسانه‌ای تئاتر «چمدان» اظهار کرد که به دموکراسی در کارگردانی معتقد است تا گروهی که نمایش را تولید و اجرا می‌کنند، به یک درک و فهم مشترک برسد.

به گزارش خبرنگار مهر، نشست رسانه‌ای تئاتر «چمدان» به کارگردانی فرهاد آییش با حضور این کارگردان و تعدادی از عوامل نمایش روز سه‌شنبه ۲۷ بهمن‌ماه در سالن کنفرانس مجموعه تئاتر شهر برگزار شد. آییش در ابتدای این نشست ضمن ارائه توضیحاتی در خصوص نحوه تولید و اجرای نمایش «چمدان» که ۲۲ سال پیش نیز آن را به صحنه برده بود، اظهار کرد: من هنرمندی نیستم که خود را ناجی بداند. من به دنبال ارتباط با انسان‌های دیگر هستم. من در کارگردانی خود با عوامل مختلف گروه به شکل دموکراسی برخورد می‌کنم.

وی تأکید کرد: وقتی می‌گویم که نمی‌خواهم کارگردان دیکتاتوری باشم، لاف نمی‌زنم. دوست دارم سلیقه‌های مختلف را یاد بگیریم و گروه به یک درک و فهم مشترک برسد.

کارگردان نمایش «چمدان» درباره دغدغه اجرای مجدد این اثر نمایشی بعد از ۲۲ سال، توضیح داد: در زمان اجرای اول این نمایش دغدغه خاصی نداشتم. در هر اثر هنری مثلث نگاه فلسفی و انسانی، نگاه اجتماعی و سیاسی و نگاه روانشناسانه حکم‌فرما است. امروز این موضوع که من کیستم و از کجا آمدم و به کجا می‌روم، بیشتر از ۲۰ سال پیش برایم دغدغه است.

آییش ادامه داد: با گفتن یک جمله و عبور از خط قرمزها می‌توان تماشاگر نمایش را ۲ برابر کرد ولی این دغدغه من نیست. دغدغه من نقد پیرامونم است.

وی درباره ذهنیت خود در اجرای نمایش «چمدان» گفت: این نمایش دارای ۲ بخش «چمدان» نوشته کوبو آبه ژاپنی و «چمدان» نوشته خودم است. من دوست دارم به عمق بروم و به سطح بازگردم. دوست دارم برای مخاطب ذهنیتی ایجاد کنم و آن را بشکنم و مجددا ذهنیت دیگری را برای مخاطب بسازم. در «چمدان» از تراژدی به کمدی و از کمدی به تراژدی سفر می‌کنیم. در این کلیت این اثر یک ساختارشکنی وجود دارد. چالش ما این بود که تمام ساختارشکنی‌هایی که در این نمایش وجود دارند به یک شکل واحد برسند.

در بخش دیگری از این نشست مائده طهماسبی درباره تجربه همکاری خود با فرهاد آییش، اظهار کرد: اولین کار مشترک من و آییش در سال ۱۹۹۱ یعنی ۲۵ سال پیش بوده است. این تجربه همکاری باعث شده تا ما به لحاظ فکری و سلیقه‌ای خیلی به هم نزدیک باشیم. اصولا کمپانی‌های تئاتر آمریکا و اروپا به این خاطر که گروه‌های ثابتی دارند که به صورت مستمر با آن‌ها کار می‌کنند، موفق هستند. همکاری ۲۵ ساله من با آییش هم به فهم و درک متقابل ما از کار کمک می‌کند.

پویا آریان‌پور مسئول بخش اینستالیشن تئاتر «چمدان» نیز درباره این بخش از کار توضیح داد: وقتی که مطرح شد نمایش «چمدان» با کار تجسمی آمیخته شود، برایم جذاب بود. این موضوع را برای گروه جوان و مستعدی که با من هستند، توصیف کردم و آن‌ها شروع به خیال‌پردازی روی کار کردند. هر کدام از این جوانان واکنش متفاوتی به چمدان به عنوان یک شی‌ء داشتند که در نهایت به یک اینستالیشن رسیدیم.

این هنرمند عرصه تجسمی تأکید کرد: کار گروهی در عرصه هنرهای تجسمی سخت است و در این عرصه کمتر اتفاق افتاده ولی در تئاتر زمینه کار گروهی وجود دارد. در این سال‌ها شاهد آمیخته شدن هنر تئاتر با هنرهای تجسمی هستیم اما کمتر شاهد این بودم که یک کار از زمان ورود و در زمان خروج نیز تماشاگر را به لحاظ اجرایی درگیر کند. این اتفاق در نمایش «چمدان» رخ داده است.

منوچهر شجاع طراح صحنه نمایش «چمدان» نیز به ارائه توضیحاتی در خصوص نحوه طراحی صحنه این اثر نمایشی پرداخت و گفت: تمام تلاش من این بود که مکان مدنظر فرهاد آییش در نمایشنامه، بدون اشاره به مکان و زمانی خاص شکل گیرد.

در بخش دیگری از این نشست نیز نگار نعمتی طراح لباس و ماریا حاجیها طراح گریم بخش «چمدان» نوشته فرهاد آییش به ارائه توضیحاتی در خصوص کار خود پرداختند.

بخش پایانی این نشست هم به پخش انیمیشن دیرین دیرین با موضوع «چمدان» و همچنین کلیپ موسیقی رپ «چمدان» با حضور فرهاد آییش و دیگر بازیگران نمایش «چمدان» اختصاص داشت.

[Not a valid template]