ربّنا ، یکی از آثار محمدرضا شجریان و شامل ۴ دعا از آیات قرآن است که همه با عبارت ربّنا آغاز می‌شوند. این اثر در تیرماه سال ۱۳۵۸ ضبط شده و برای مدت ۳۰ سال، جزء برنامه‌های اصلی رادیو و تلویزیون ایران در ماه رمضان بوده‌است.
بنا به گفتهٔ محمدرضا شجریان، انگیزهٔ اصلی وی از خواندن این دعا، تدریس آن به دو هنرجو بوده و این اثر در یکی از استودیوهای رادیو ضبط شده‌است.
شجریان ربنا را در دستگاه سه‌گاه خوانده و با مرکب‌خوانی (مدولاسیون یا راه گردانی) سری به دستگاه‌ها و آوازهای دیگر ردیف موسیقی ایرانی از جمله آواز افشاری و گوشه عراق (صبا) می‌زند و با مهارت برمی‌گردد. ربنا در نواری که محمدرضا شجریان با نام به یاد پدر ضبط کرده، منتشر شده‌است.
در این اثر به خوبی می‌توان تاثیرات شیخ نصرالدین طوبار و شیخ طه الفشنی را مشاهده کرد. این اجرا تقریباً فاقد تحریر است و بجز چند نت، تماماً بوسیلهٔ ویبراسیون اجرا شده‌است. ربنای شجریان از ابتدا، روی نتهای سی بمل و سپس دو اوج می‌گیرد (روی خط حامل کلید سل) و در حوالی این نت‌ها گردش دارد و تا نت می بمل به بالاترین نت خود می‌رسد.
در سال ۱۳۸۷، زمزمه‌هایی در مورد ثبت این اثر در فهرست آثار ملی ایران به گوش می‌رسید اما گویی تقدیر دیگری در انتظارش بود !!!!!
محمدرضا شجریان دعای ربنا را متعلق به مردم معرفی کرده و حتی هنگامی که صدا و سیما را از پخش آثار منع کرد، پخش دعای ربنا را به عنوان یک مورد استثنا منع نکرد.
حال حدود ۶سال از ماجرای ممنوعیت صدای شجریان می‌گذرد. در این زمان رئیس صداوسیما تغییر کرده، دولت عوض شده و همه جا حرف از تغییر و اعتدال زده می شود. هرسال نزدیک ماه رمضان که می شود دوستداران فرهنگ و موسیقی و همه مردمی که سال ها با نوای شجریان افطار کرده اند گوش می خوابانند تا شاید خبری از این ممنوعیت ناعادلانه بشنوند. حقی که برای آنها مسلم است.
شجریان و شجریان ها شخصیتی هایی متعلق به خود نیستند، صدای شجریان و تاریخ موسیقی شجریان، از منشایی سرچشمه می‌گیرد که به تاریخ موسیقی ایران باز می‌گردد. شجریان شجره تنومند هزاران سال فرهنگ و هنر و موسیقی است و روا نیست که میراثی که متعلق به مردم است از آنها دریغ شود.
در ادامه شما را به دیدن جاودانه ترین ربنای ایران دعوت می کنیم
[jwplayer player=”2″ mediaid=”1769″]
نظری داده نشده است