سومین شب از کنسرت ناگفته‌ها ، پنجشنبه‌شب۱۵مرداد در فضای باز برج میلاد برگزار شد. پس از گذشت حدود ۴۵ دقیقه از ساعت نه، شهرام ناظری بعد از ورود به صحنه ضمن خوش‌آمد گویی، رو به مخاطبان گفت: «بعد از سی‌وپنج سال حضور درروی سن هنوز هم وقتی خیل طرفداران هنر را می‌بینم ، مضطرب می‌شوم بااین‌همه از همراهان همیشگی‌ام همیشه کمال تشکر را می‌کنم که این راه را برایم هموار کرده‌اند. »
او بیان کرد: « من۵۰ اثر را در ۳۷ سال در خانه‌ی خودم بدون هیچ‌گونه حمایتی تهیه‌کرده. با عشق و همت کنار هم‌وطنانم مانده‌ام و در پستی‌وبلندی‌ها کنارشان بودم و هستم. از استقبال پرشور شما از فرهنگ و هنر که باعث جلوه دادن شما به اسم ایران می‌شود، تشکرمی‌کنم.»
سپس او به‌عنوان سورپرایز مهمان ویژه‌برنامه یعنی اصغر فرهادی را معرفی کرد و به خاطر زحمات بسیارش از او تشکر کرد که با تشویق مردم همراه شد.
بعدازاین صحبت‌ها کنسرت «ناگفته» آغاز شد. «من که حیران ملاقات توام/ نقش و اندیشه من از دم توست/ » اولین ابیاتی بود که شهرام ناظری پس از نوازندگی گروهش خواند.
در ادامه تصنیف «مرا می‌بینی و هردم زیادت می‌کنی دردم» با تنظیمی از حافظ ناظری اجرا شد. «آتش در نیستان» نام قطعه بعدی این اجرا بود . شهرام ناظری که سکوت مردم هنگام اجرا برایش لذت‌بخش بود رو به اصغر فرهادی گفت : در کدام کشور خارجی هم‌چین سکوتی در میان این‌همه جمعیت در کنسرت‌ها دیده است؟
او سپس شروع به خواندن بخشی از قطعه خاطره‌انگیز سی‌وپنج‌ساله «اندک‌اندک جمع مستان می‌رسند» کرد. ناظری در ادامه گفت که این قطعه را به‌عنوان هدیه‌ای برای سکوت مخاطبانی که این وضعیت بد را تحمل کرده‌اند، خوانده است.
بخش بعدی این کنسرت اجرای دو آوازه مثنوی «نی‌نامه» به اجرایی متفاوت با حس و حال پدر و پسر گذشت.
سپس حافظ ناظری صحبت کرد: «سپاس از لطف و عشق و محبت شما. سپاس از اینکه باوجوداین شرایط و سختی و درگیری‌ها بازهم مارا تنها نمی‌گذارید. من خودم را شایسته این‌همه مهر و محبت نمی‌دانم. این برنامه سال‌ها طول کشید تا به وجود بیاید. اولین کنسرت فضای باز لول بندی شده را ایجاد کردیم. از عجیب‌ترین مشکلات آن بود که ۳۵۰۰ صندلی یک‌شکل در تهران پیدا نمی‌شد. درنهایت سعی در این بود که کنسرت با هر ضعف و قوتی که دارد،طوری ارائه شود که شبیه به تکرار نباشد. امشب چهار فرهنگ موسیقایی کلاسیک و سنتی و ملی ایرانی و اپرا باهم ارتباط برقرار کردند»
او ادامه داد: «متأسفانه ایران با وجهه نادرستی به جهان معرفی می‌شود. شاید بهترین راه‌نشان دادن کشور بشردوستمان به دنیا از طریق هنر باشد: چه از طریق موسیقی چه سینما و چه هر هنر دیگری. دو سال پیش به ایران آمدم و می‌خواستم این برنامه را انجام بدهم اما امکان‌پذیر نشد که با گروه موسیقی خودم به ایران بیایند. قصد داشتم به نیویورک برگردم، من را منصرف کردند و پیشنهاد دادند که با موزیسین‌های ایرانی همین‌جا کنسرت خود را برگزار کنم. و امروز با داشتن این گروه فوق‌العاده می‌دانم که نباید بیگانه‌پرست باشم.»
حافظ ناظری از پدرام فریوسفی ویولن ، امین غفاری ویولا، سالار غفاربجویی ویولن‌سل، بابک غسالی عود، فرهاد صفری بم‌باژ، شهریار نظری دف، الهه حیدری، مهرناز شاه‌محمدی و شیوا سروش گروه کر ، تشکر کرد و ساز‌های جدیدی که در برنامه اجرا شدند را معرفی کرد.
این کنسرت با اجرای «آب حیات عشق» از مولانا به پایان رسید.
تصاویر این کنسرت را از نگاه دوربین سمیرا سلیمانی نژاد مشاهده کنید.
[Not a valid template]
نظری داده نشده است