موسیقی هند متکی بر فرهنگ غرب و آهنگسازی غربی است و از سوی دیگر آواز خوانی؛ گروه خوانی و گروه نوازی هم در آن وجود دارد که نقش چندانی ندارد و به ندرت دیده می شود.
موسیقی هند تکیه به مقام دارد و این مقام ها را راگا می نامند که به معنای فواصل و نقش اصوات است و شامل مفهموم مایه می باشند.
این مایه ها گام هایی در درون راگا دارند.
در موسیقی شمال هندوستان ۷۲ راگا و در موسیقی کارناتیک حداقل ۴۰۰ راگا وجود دارد و هر یک از این راگاها از لحاظ فرم متفاوت هستند. برخی پنتاتونیک و برخی حتی ۶ یا ۷ نتی هستند و همچنین راگاهایی وجود دارند که هنگام حرکت ملودی به طرف بالا از گام هفت نتی و در حرکت ملودی به طرف پایین از گام ۶ نتی تبعیت می کنند.
از جمله سازهای مهم این منطقه می توان به سیتار، تابلا و بایا، سارود، شهنای، تامپوترا، وینا، میری دانگا و…. از بین موزیسین‌های هندی که در ایران بسیار نام آشنا هستند می‌توان به راوی شانکار نوازنده معروف سیتار و علی اکبر خان نوازنده ساز سارود اشاره کرد.