جان هاپکینز: موسیقی الکترونیک، پر از عواطف انسانی

اینطور که می‌‌گویند استودیوی جان هاپکینز در گوشه‌ای از شرق لندن که توسط بار و خط مترو و راه‌آهن احاطه شده، پنهان است. او متولد ۱۹۷۹ ویمبلدون و تنها فرد خانواده است که سراغ موسیقی می‌رود. انگار از دوسالگی علاقه عجیبی به اسباب‌بازی‌هایی داشته که به نحوی مرتبط با موسیقی بودند. در چهارسالگی در خانه دوستی مهمان بود که پیانو داشتند. خودش می‌گوید «دیگر علاقه نداشتم با دوستم حرف بزنم. چیزی که می‌خواستم! یک کلید را فشار می‌دادم و به صدایش گوش می‌دادم که محو می‌شد…». او همان پیانو را در سن هشت سالگی به دست می‌آورد و هنوز هم در گوشه‌ای از استودیویش حضور دارد. پیانو را به صورت رسمی در نوجوانی در Royal College Of Music یاد می‌گیرد. اما عشق واقعی‌اش در موسیقی، الکترونیک است. به نظرش «موسیقی الکترونیک پر از عواطف انسانی است و فناوری وجود دارد که این عواطف را در قالب فردیت خود نشان دهید». البته باور دارد که استفاده بیش از حد از نرم‌افزار به موسیقی آسیب می‌زند. «اکنون می‌توانید هرچیزی را به هر آهنگی اضافه کنید؛ اکثر برنامه‌ها حجم عظیمی از گزینه‌ها دارند. ولی این همان چیزی است که انسان را از فرایند موسیقی بیرون می‌برد».

ریتم‌هایی از جهان بیرون

هاپکینز با Diamond Mine در مقابل رویکرد استفاده بیش از حد از نرم‌افزار در موسیقی، ایستاد: ضبط کردن صداها و ریتم‌هایی از جهان بیرون. همین شد که هرچیزی از موسیقی کلاسیک آموخته بود، کنار گذاشت و در Imogen Heap کیبورد زد. درواقع این  موزیسین انگلیسی کارش را با  «ایموژن هیپ» شروع کرد و بعدها با هنرمندانی چون برایان انو و کلدپلی و غیره نیز همکاری کرد. او برای چندین فیلم هم موسیقی متن نوشت و نامزد جایزه معروف مرکوری هم شد که البته به او تعلق نگرفت (در سال ۲۰۱۰ فیلم Monsters و در سال ۲۰۱۳ فیلم How I Live Now).

Immunity آلبومی بود که همه چیز را تغییر داد. تکنو و سمفونیک بود و در سراسر اروپا و امریکا با استقبال مواجه شد. خود هاپکینز در آلبوم Immunity را «اولین تجربه بزرگ» خودش می‌خواند که «مرا تا جایی با خود برد که هیچ‌وقت در رویا هم امکان وقوعش را نمی‌دیدم. اجرای شو در استیج‌هایی که همیشه دلم می‌خواست، خیلی هیجان‌انگیز بود…». برایان انو به من یاد داد که از تصادف‌ها و اتفاق‌ها در موسیقی استقبال کنم. هاپکینز نوشتن این اثر را از سال ۲۰۰۵ شروع کرده بود، ولی نمی‌توانست آن را به پایان برساند. در سال ۲۰۱۰ که با کینگ کریستو روی آلبوم Diamond Mine کار می کرد، برخی از خطوط آهنگ را به کمک کرستو کامل کرد؛ و ناگهان قطعه‌ای دلنشین از آب درآمد که خیلی زیبا بود. Immunity بی‌بروبرگرد یکی از کارهای متفاوت هاپکینز است.

*ادامه دارد.

**منبع: گاردین