کنسرت متمایز رضا یزدانی، در سالن میلاد نمایشگاه بین المللی در ۱۹ مهرماه برگزار شد.
«کف افکارمو موکت کردم…» شروعی قوی برای اینکه در سلول شخصی با دو هزار نفر دیگر زندانی شد. برای کسانی که پیشتر با رضا یزدانی آشنا نبودند و حتی کسانی که آشنا بودند هم در روزهایی نخستی که آلبوم «سلول شخصی» رونمایی شد، غریب می‌نمود، اما باید گفت بعد از چندین بار شنیده شدن، دست کم برای کسانی که دیشب کنار هم نشسته بودند، هیجان‌انگیز بود، طعمی از جنون، سردرگمی و بی‌خیالی از دنیا. رضا یزدانی البته با شروع این آهنگ به مردم یادآور شد که حتی در سانس دوم هم همچنان می‌توان خسته نبود. چیزی که در تمام طول کنسرت واضح بود این بود که رضا یزدانی برای شنوندگان کم نمی‌گذارد:”وقتی هستین خوبِ خوبم”
چیزی که در این چند کنسرت آخر رضا یزدانی را شاخص می‌کند، نظرسنجی‌ای است که پیش از اجرای کنسرت‌ها در اینستاگرام خود برگزار می‌کند و مردم را دعوت می‌کند که از بین لیستی که برای کنسرت این بار ۲۵+۲ مورد بود، آهنگ‌های موردعلاقه اشان را انتخاب کنند. بماند که اگرچه در کنسرت دیشب تقریباً با پافشاری وی و با تلفیق ۲ یا ۳ آهنگ در زمان یک آهنگ، هواداران به تمام خواسته‌هایشان رسیدند. کنسرتی که بیش از ۲ ساعت و ۱۵ دقیقه طول کشید.
آهنگ‌های بعدی به ترتیب «هزیون»، «دنیای وارونه» و «پرنده بی پرنده» بود که از آلبوم‌های قدیمی‌تر رضا یزدانی هستند. آهنگ‌هایی که پیشواز خوبی برای «یخبندونای قطبی چشمات» بود. ذهنی که در سردرگمی و خلسه‌ی غریب به سر می‌برد و خود نمی‌داند که چه دلیلی موجب آن است و«یخبندونای قطبی چشمات» نهایتاً راز این داستان را فاش می‌کند. این آهنگ که شاید شاخص‌ترین آهنگ از آلبوم «ساعت‌ها خوابن» بود، علیرغم شعر قوی و فضاسازی جالب رضا، اجرای فوق‌العاده‌ای را دنبال نداشت و در کنار سایر اجراها شاهد افتی نسبی بودیم. بااین‌حال مکث رضا در خانه‌ی کوچکش که با دکوری مینیمالیستی ساخته‌شده بود و خروج از آن با «خندتو بردی / آینه تب کرده / راهو برگردون / در هنوز بازه» فضای جالبی را ایجاد کرده بود. اگرچه نهایتاً نیافتیم که شاهد خانه‌ای با ابری از عطر سیگار، دود نسکافه، یا مغز هستیم!
«آهنگ قدیمی» اما شاید آخرین آهنگ از جنس آهنگ‌های دراماتیک بود و بعد از اجرای آن به پیشنهاد رضا “موافقین اکتیوتر شیم …”. یکی از نکاتی که شاید کنسرت ۱۹ ام رو به بهترین کنسرت رضا یزدانی در این سال‌ها تبدیل کرده بود انتخاب مناسب و ترتیب به‌جای آهنگ‌ها بود. فضاسازی‌ای که به‌صورت سریالی در آهنگ‌های پشت‌هم لحاظ شده بود، حتی با معرفی بی‌موقع گروه فوق‌العاده رضا یزدانی و یا حتی میهمانان شاخص قطع نشد و من “راضی‌ام به تو به رؤیا”.
با «کاشف» اکتیوتر شدیم، از فضای فراق به وصال رفتیم و با «رفت که رفت» دوباره سقوط کردیم تا برای «تهران تهران» آماده شویم و بگوییم دلیلی برای بودن هست و این دلیل از یاد رفتنی نیست، فقط گاهی اوقات کمرنگ می‌شود. با صدای دو هزار نفر قطعاً این شعر زیباتر شده بود: «اگه عاشقت نبودم پا نمی‌داد این ترانه… بی‌خیال بدبیاری زنده‌باد این عاشقانه». اما مثل همیشه نقطه اوج این داستان «پس چرا با تو غریبه است نسل بی خاطره ی من» و اشک‌های رضا یزدانی بود.
در چند کنسرت اخیر علی اوجی را بیشتر می‌بینیم و این بار بیشتر از قبل هم دیدیم، تهیه‌کننده ی گروه رضا یزدانی که این بار کمی پیش از موعد در کنار گروه رضا، ۲۴ مهر، تولد رضا را به او تبریک گفتند. کلیپی که با حضور نوازندگان وی و افرادی از این گروه که اگرچه بر روی صحنه زیاد دیده نمی‌شوند اما قطعات مهره‌های ارزشمندی برای رشد این گروه بودند، تهیه‌شده بود. میلاد عدل و مازیار احمد پور (نوازندگان گیتار الکتریک)، آرش زمانیان (نوازنده گیتار بیس)، شهروز بردوده (کیبورد و پیانو)، محمد فرخی نژاد (درامز)، آرش گیوی، رضا سورتیجی و هانی پاکسیما و… . رضا یزدانی برخلاف آنچه سانس اول شاهد بودیم و به تعبیر خودش “مثل ابر بهار گریه می‌کردم”، در سانس دوم با لبخند شاهد کلیپ تبریک تولدش بود.
در ادامه برای اجرای آنپلاگد رضا یزدانی آماده می‌شدیم، اتفاقی که اخیراً تا حدی مد شده و باید بگوییم این بار از این مد شدن‌ها راضی هستیم. فضایی صمیمی و دورهم نشینی افراد گروه، در نبود صدای درامز و صدای خشن گیتار الکتریک، و ما در آرزوی نوشیدن چای در کنار قطعات بعدی به سر می‌بردیم. رضا با یادآوری ۲۰ ام مهر روز «حافظ شیرازی» اولین آهنگ را با شعری از حافظ شروع کرد.
«من با تو گیشه‌ها رو فتح می‌کنم»، «مهتاب تو فانوس»، «هنوز عکس فردین به دیوارشه، هنوز پرسه تو لاله زار کارشه» و «سیگار پشت سیگار» با شعر قوی از اندیشه فولادوند آهنگ‌هایی بودند که در اجرای آنپلاگد شنیدیم. اما پایان کار به اینجا محدود نشد و پس از تغییر دکور، با چندین ترانه دیگر همراه بودیم و نهایتاً در دموکراسی «آدم یه جاهایی رو مجبوره» و «ساعت – فقط یه کمی چای واسه من بریز»، برای هم کمی چای ریختیم.
اما پایان کار مثل اپیک این روزهای رضا یزدانی، آهنگ فوق‌العاده «خلیج‌فارس» رو شنیدیم.
آزیتا حاجیان، بابک صحرایی (ترانه‌سرا)، شهرام شاه‌حسینی (کارگردان)، ملیکا شریفی‌نیا، وحید طالب لو(دروازه‌بان استقلال)، سپند امیرسلیمانی، شهره سلطانی، سام نوری ( که هم توسط رضا یزدانی و هم توسط علی اوجی معرفی شد)، مهدی شیری (بازیکن پرسپولیس) و نهایتاً شهاب حسینی که به‌شدت با تشویق حضار روبه‌رو شد، میهمانان این کنسرت بودند.
عکس های این کنسرت را از نگاه دوربین شایان شهسواری در ادامه می بینید:
