محمدابراهیم شریف زاده بعد از زنده یاد نورمحمد درپور، مطرح ترین خواننده و نوازنده موسیقی خراسان است که در حال حاضر سطح هوشیاری خود را از دست داده و در کماست.
این خواننده نزدیک ۸۰سال دارد و مهم ترین و معروف ترین کار او خون‌پاش و نغمه‌ریز است که با همکاری غلامحسین سمندری اجرا شده است.
مرتضی کاخی، شریف زاده را به اخوان معرفی کرد، او در حضور اخوان موسیقی اجرا کرد و اخوان تا ساعت ها گریه کردکه بعد اخوان ثالث شعری نیز در این باره سرود که بعدها استاد حسین سمندری و ابراهیم شریف زاده در آلبوم خون‌پاش و نغمه‌ریز این شعر را اجرا کردند.
این هنرمندان که اغلب دارای سن بالا هستند متاسفانه بیمه نیستند و در صورت بروز این اتفاقات هزینه ها برعهده خودشان است. ۱۰-۱۲سال پیش قرار بود، بیمه بین المللی هنرمندان از طرف کشور فرانسه تامین شود اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد. این معاهده بین ایران و یونسکو بسته شده بود که پس از رفتن مرادخانی از مدیریت مرکز موسیقی این موضوع پیگیری نشد.
متاسفانه هیچگونه حمایتی از این هنرمندان و مشکلات درمانی آنها نمی شود. هنگامی که در بیمارستان بستری می شوند به دلیل عدم آشنایی پرسنل با این افراد هزینه های آنها مانند اشخاص معمولی محاسبه می شود، که ظلمی است در حق این هنرمندان. از سوی دیگر این هنرمندان باید درجه هنری بگیرند تا جزو پیشکسوتان قرار گیرند و بیمه به آنها تعلق گیرد که متاسفانه بسیاری از آنها پس از مرگشان این اتفاق برایشان پیش می آید. مانند ذولفقار عسگریان که این درجه پس از مرگ به او اهدا شد.
گفتنی است محمد ابراهیم شریف زاده خواننده و آهنگساز موسیقی مقامی و خالق آهنگ‌های معروفی چون سرو خرامان (شعر از مولانا جلال الدین بلخی)، دلبر رعنا و دختر عموجان است.
همچنین مستند (دلبر رعنا) با نگاه به شخصیت این استاد آواز محلی خراسان ساخته شد. همکاری وی با غلامحسین سمندری از دوتار نوازان شهیر باخرزی ۶۰ سال طول کشید، آلبوم موسیقی معروف خون‌پاش و نغمه‌ریز حاصل این همکاری است.
همچنین اذان معروف وی که به شیوه‌ای منحصر بفرد خوانده می‌شود، توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود معطوف کرده‌است. به گفته محمد حقگو موسیقیدان و استاد دانشگاه موسیقی تهران که همکاری‌هایی با این خواننده داشته است، “صدای استاد شریف زاده فرصت لذت بردن از انسان را می‌گیرد و انسان را وارد یک فضایی می‌کند که در اون لحظه نمی‌تواند لذت ببرد و بعداً باید از آن لذت برد و دراصطلاح صدای شریف زاده انسان را مسخ می‌کند”.
تفاوت خواندن شریف زاده با سایر استادان موسیقی محلی خراسان در این است که وی علاوه بر اجرای حزن انگیز موسیقی این خطه، نغمه‌هایی را به صورت حماسی اجرا کرده است که پژوهشگران معتقدند در تاریخ موسیقی خراسان هیچ کس به این صورت نمی خوانده است.
نظری داده نشده است