دومین آلبوم از مجموعه دوازده‌تایی «روایت‌ها» که در قالب دستگاه‌ها و آوازهای ردیف موسیقی ایران اجرا می‌شوند به همت موسسه «پرده هنر موسیقی» تابستان امسال منتشر خواهد شد و این در حالی است که نخستین روایت یعنی «روایت ابوعطا» پاییز ۹۴ روانه بازار موسیقی شده بود.
به گزارش سایت خبری و تحلیلی «موسیقی ایرانیان»، امیرعباس ستایشگر (مدیر موسسه پرده هنر موسیقی) در این باره توضیح داد: مجموعه «روایت‌ها» از اوایل سال ۹۴ توسط موسسه ما راه‌اندازی شد که ایده و پرداخت آن هم تماما از سوی خودمان بود. اولین آلبوم ما هم در پاییز همان سال با عنوان «روایت ابوعطا» منتشر شد و محمدرضا ابراهیمی با ساز عود، احسان ذبیحی‌فر با ساز کمانچه، سیامک جهانگیری با ساز نی و بنده با ساز سه‌تار هر کدام روایت شخصی خود را از ابوعطا ارائه دادیم. این پروسه در حالی طی شد که هیچ‌کدام از هنرمندان اثر قطعه یکدیگر را تا قبل از انتشار نشنیده بودند.
او ادامه داد: مجموعه «روایت‌ها» یک مجموعه دوازده‌تایی خواهد بود و هر آلبوم سه تا چهار اجرا از هنرمندانی را در بر می‌گیرد که رها از قید هر غرضی به روایت خود از آنچه می‌اندیشند، می‌پردازند. این روایت‌های شخصی و گوناگون تنها یک مشخصه ثابت دارند و آن هم روند دستگاه انتخابی برای هر اجراست.
ستایشگر همچنین توضیح داد: وفادار بودن به شاکله چیدمان دستگاه و سلسله درجات آن تنها مقوله‌ای است که زنجیر اتصال در این چند روایت محسوب می‌شود. آنچه مهم است، ارائه هنر تکنوازی به همراه محتوایی استوار بر پایه‌های موسیقی ردیف است که امروزه به سبب نبود درک صحیح از دالان‌های پیچیده ردیف رو به فراموشی است. مجموعه «روایت‌ها» در تلاش برای افراشته کردن چنین هنری است.
این هنرمند اضافه کرد: البته میان انتشار مجموعه اول و مجموعه دوم وقفه‌ای نسبتا طولانی افتاد و دلیلش کارهای زیادی بود که ما در این مدت منتشر کردیم. موسسه «پرده هنر موسیقی» طی این ۲ سال، ۱۵ آلبوم منتشر کرده و از طرفی فضا چندان آماده نبود، که در آن زمان روایت‌ها را ادامه دهیم؛ اما امسال ما ۳ مجموعه در هر فصل منتشر خواهیم کرد و دومین روایت برای انتشار در فصل تابستان آماده شده و مربوط به روایت «اصفهان» است. در روایت دوم یعنی اصفهان ۳ نوازنده بر اساس تجربه شخصی ساز زده‌اند. که ترجیحم این است درباره این ۳ نوازنده در آینده صحبت کنم.
ستایشگر در بخش دیگری از سخنانش گفت: هدف من از انتشار مجموعه «روایت‌ها» است است که طی سال‌های پیش رو مثلا ۱۰ سال یا ۲۰ سال دیگر، افرادی که می‌خواهند در حوزه موسیقی ایرانی تحقیق کنند، بدانند شاکله اصلی نوازندگی با نگاه به موسیقی دستگاهی در این سال‌ها که ما فعالیت می‌کنیم چگونه بوده است؟ به هر حال ما حدود ۴۰ نوازنده را با نگاه تالیف گونه، بیان شخصی و تجربیاتی که در حوزه تکنوازی داشته‌اند به «روایت‌ها» دعوت می‌کنیم که به یک جامعه آماری کامل در این حوزه برسیم و فکر می‌کنم این تعداد نوازنده تقریبا مجموع و معدل اصلی نگاه ما را به موسیقی در این دوره نشان دهد.
نظری داده نشده است