پسر بچه هآستور پیاتزولاشت ساله عاشقِ موسیقی جاز بود و همیشه آرزوی داشتن یک ساکسیفن را در دل میپروراند. پدرش به خاطر علاقه قلبی خود به تانگو، یک آکاردئون به فرزندش هدیه داد. پسر بچه، روزی از روزها وقتی داشت در محوطه محل زندگیشان آکاردئون تمرین میکرد با صدای پیانوی پیانسیت بزرگ بِلّا ویلّا (Bella Villa) تحت تاثیر موسیقی یوهان سباستین باخ قرار گرفت و تصمیم گرفت نزد شاگرد قدیمی راخمانینوف، بلا ویلا درس موسیقی بگیرد. علاقه قلبی مرد جوان به موسیقی کلاسیک روز به روز زیادتر شد، تا جایی که حاصل پنجاه سال زندگی حرفه ای او موسیقی جدیدی شد با شکل تازه ای از موسیقی تانگو، موسیقی تانگو تحت تاثیر موسیقی کلاسیک و جاز. آسترو پیاتزولا نوازنده چیره‌دست آکاردئون بایان (باندونئون) نیز بود و در اجرای بسیاری از آثار خود این ساز را می‌نواخت. در آرژانتین به آستور کبیر معروف شده است.